Batman Basın

          Bu sıkıntı ve yolsuzluklardan, başkasının malını yemekten, hakkımız olmayan şeylere el uzatmaktan bizi şu gerçek kurtarır. Biz kendi kazandığımız ile maaşımız ile geçinmeye çalışalım. O zaman hem rahat ederiz hem de hakkımız olmayan paraya el uzatmayız.
          Bütün makam sahipleri devletin sırtından geçinmeyi bir kenara bırakmalıdırlar. Makamı ve derecesi ne olursa olsun herkes kendi evinin masraflarını ve geçimini kendi cebinden karşılasın. Nasıl ki bir öğretmen, bir doktor veya bir işçi evinin kirasını, arabasının alımını ve masraflarını, evinin temizlik ve diğer mutfak masraflarını kendi cebinden karşılıyorsa, ülkeyi yöneten insanlar da bütün masraflarını kendi ceplerinden karşılasınlar. Hz Ömer, devletin işini yaparken devletin lambasını kullanırken kendi şahsi işlerini yaparken de kendi parasıyla almış olduğu lambayı kullanmaktadır. Bu lambanın yakıtını da kendi şahsi parasıyla karşılamaktadır. Ülkeyi yönetenler her türlü masraflarını devletin hazinesinden karşılamaktadırlar. Çocuklarını okula bile gönderirken devletin kendilerine tahsis ettiği makam arabalarıyla göndermektedirler. Hanımlarını bu makam arabalarıyla götürüp getirtiyorlar. Bütün masraflarını devletin sırtına yükleyip maaşlarını da kendileri için biriktiriyorlar. Bu şekilde devam ettiği sürece devletin parasına da milletin parasına da sahip çıkmazlar ve Devletin malını kendilerine helal olarak görürler. Dolayısıyla evlerinin temizlik masraflarını da, yemek masraflarını da ve eşyaların değiştirilmesini de devletin hazinesinden karşılıyorlar. Bir memur evini taşırken kendi cebinden taşıyor, bir yere gittiği zaman da kendi imkanlarıyla gidiyor. Diğer taraftan devletin yönetim kadrolarında bulunanlar makam arabalarından tutun, lojmanlara kadar, evin eşyalarını yenilemeden tutun temizlik malzemelerine kadar hepsini devletin kasasından karşılıyorlar. Bazı kademelerde bulunan idareciler atamaları olduğu zaman gittikleri lojmanın bütün eşyalarını değiştiriyorlar ve eskilerini de ya akrabalarına gönderiyorlar veya çöpe atıyorlar. Bunu da devletin sırtından yapıyorlar. 
             Bir milletvekili, ki milletin vekilidir. Yani vekildir. Asil değil. Asil olan milletmiş. Ama bu vekil 2 yıl bu asil Garibanın adına vekillik yaptıktan sonra emekli olmaya hak kazanıyor. Diğer taraftan 2. sefer milletvekilliği seçildiğinde hem emekli maaşını alıyor hem de vekillik maaşı yani Asil olan garibanlar emekli olduklarında tekrar aynı işe geri dönmek isteseler emeklilikleri iptal ediliyor. İşte vekil ile Asil arasındaki fark Keşke milletvekili asil olsaydı da, millet vekil olsaydı. Belki o zaman milletin de birazcık olsun imkanlardan istifade etme şansı olurdu. Bir memur 7000 veya 8.000 maaş alırken onu temsil eden sendika başkanları 35-40 bin lira para alırlar. Ayrıca makam arabaları, şoförleri ve bütün giderleri de sendikadan yani memurun sırtından. Memuru da satmaktan geri durmazlar. 
             Ey devletin idarecileri Ey devletin ileri gelenleri millet adına yönettiğini iddia eden insanlar! bu milletin sırtından inin  Bu milletin cebinden elinizi çıkarın. Bu milletin huzuru için çalışın. Bu milletin çocuklarının gelişmesi için, ilerlemesi için çalışın. Kendi çocuklarınızı milletin sırtından indirin. Artık bu milletin sizleri sırtında taşımaya gücü, kuvveti, mecali kalmamıştır. Bu ihaleleri yapmayın. Müteahhitlere halkın parasını yedirmekten vazgeçin. Biliyoruz onlarla ortaklaşa yiyorsunuz ama nereye götüreceksiniz. 
             Bizim bütün sorunlarımızın çözümü, herkesin kendi maaşıyla geçinmesidir. Makam arabalarını daire ile ev arasında kullanmaktan vazgeçsinler. Kendi arabalarını bu işte kullansınlar ki çoğunun özel arabası yoktur. Ne yapacak özel arabaya, devletin arabası varken özel araba alınır mı? Fatura ödeme dertleri de yok devlet ödemektedir. Devlet bunların maaşlarını verdikten sonra hiçbir şeylerine karışmamalıdır. O zaman halk da rahatlar, devlette rahatlar ve hırsızlıklar da, yolsuzluklarda biter. Herkesin aldığı belli harcadığı belli olur.