Sen Hakk’a tevekkül kıl
Teslim ol da rahat bul
Her işine râzı ol
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler!
Yüreğin huzuru
Hasta ruhun ilaçı,
Fani dünyanın aydınlık yolu,
Mahşerin, hesap tartısının korkusuz
Okkası...
Niyet ettim sana teslim olmaya.
Niyetim salih de,
Nefsime geçmiyor hükmüm.
Biçare imanım ruhumla mücadelede.
Ya Rabb, beni bana bırakma.
Teslimiyet ne ulvi bir duydudur.
Rabb ile teselli bulmadır.
Misafir olduk bu cihana, kalmak için
Mücadelemiz yoktur.
Kocamandır dünya, bir nefes nedir ki,
İçinde…
Alsan da bilmez
Versen de…
Senin olandır, imtihan ile yaşamak.
Ondandır, cihana boş vermeyip,
Rızayı kazanarak mücadele etmek.
Ana karnına sığarken, sığmadık fani aleme, hep istedik.
Olmayınca isyan ettik.
Neden
Niçin
Demeyi bildik te,
Hamd ile
Şükür olsun diyemedik.
Bizlerden üstün olana imrendikte,
Açlık ile ağlayıp
Hastalık ile inleyeni göremedik.
Cahilliğimizi okullara giderek bitiremedik.
Çok okumak mıydı? Yoksa çok öğrenmek miydi?...
Bir insan olabilmek çok zormuş.
Deyip gülüp geçtik.
Aklı başımız da tutmak için, kitaplara gömüldük,
Lakin yüreğimize merhameti ekemedik.
İlim öğrenmek kutsaldır.
İlim bile cahilleştik.
Araştırmadan kabul ettik.
O dedi
Bu dedi
Deyip alıp hayatımıza yerleştirdik.
Beğenmeyince de...
Kabahatı üstümüzden çıkarıp başkasına giydirdik.
Ah be insan!!
Tevekkül
İle
Teslim olabilseydik,
Çalışmanın ibadet olduğuna inanırdık.
Kulların sevdasını kazanmaya
Rabbin rızasına sahip olurduk.
Niyet ile tevekkül
Beraber olunca teslim olmanın hazzı ile
Gülümseriz cennete.
Sevgilerimle...
Tülay Demircan Koyuncu Tüm Yazıları