Lütfen bekleyin..


Tülay Demircan Koyuncu - Yazar Arşivi

Tülay Demircan Koyuncu

 Şansım hiç yok! diye hayıflanıyordu. Ne olurdu az biraz olaydı.

Belki bende mutlu olurdum.

..

Dertlere çare ararken,

Dermanım gel demek,

Islak gözler, dermanı kalmamış ayaklar,

Çok pahalı, dükkânlarda satılamayacak hatta alınamayacak kadar değerli ya da bazı insanların alabil..

Yüreği öyle yanıyordu ki... Ağıtları arka arkaya sıralarken yanındaki tüm dostları hıçkırıklara..

Hayatın içinde neler saklıdır. Sadece yaşayanlar bilir. Acısını çilesini hatta gülümseyebilme..

Birbirlerini öyle aşağılıyorlardı ki, Duyanlar görenler, susun diyecekler, Yerde taraf olup yangına benzin ..

Sımsıkı sarılıp öptü. Ardına bakmamıştı. Odadan ayrıldığında, artık gözyaşlarını bırakmıştı. Yanakları..

Kapının zili öyle bir çalıyordu ki, sanki alacaklılar basmıştı evi. Kötü bir şey mi oldu diyere..

"Ağlama sesiyle odasına koşup, beşiğinin başına toplandığımızın farkına bile varmamışız. Şaşkın gözler ile ..

Gece nasıl da karanlık. Sanki dünyayı değil yürekleri karartıyor.  "İçindeki huzur..


bmV0aGFiZXJ5YXppbGltaS5jb20=