Lütfen bekleyin.. Lütfen bekleyin..
Engelli demek ile anlatmaya çalıştığımız nedir? Hiç tasvip etmedim. Etmeye de niyetim yok. "Engelliler gününüz kutlu olsun " demeye. Engeller beyinlerde yer almışken. Elimizden gelenleri ardımıza atıp, görmemezlikten gelirken, kimse kusura bakmasın. Böyle bir gün sadece hakarettir. Engelli Annelerin yüreklerini dinlemek! Sadece bir gün. Sonra yılın diğer günleri, anneler o acılara derman ararken. Bizler yine 3 Aralık tarihine kadar, sağır kör dilsiz rolü yapalım. Sonra ellerimize çiçekler alıp, (sektör zenginliğine katkıda bulunma adına) kameralar karşısında poz verelim. Aman efendim lütfettiniz!!! Bir tanecik meleğiydi. Derdini anlatacak kelimeleri kuramasa da, anne yüreği cümleleri okuyabiliyordu.
Dilinden zikretmese de can paresini anlıyordu. Çünkü o anne idi. Engelli doğmayı, hayata böyle devam etmeyi o seçmemişti. Rabbin kullarına verdiği imtihandı. Bir annenin gizli şirk dolu sözleri yüreklere acı veriyordu. "Benim oğlum neden cezalı? Neden diğer evlatlar gibi değil?" Oysa İnançlı bir anne idi. İnanç dertlere merhemdir.
En aciz kalınan zaman diliminde hatta yüreklerin şeytana teslim edileceği anlarda, İman gelir yerleşir yüreklere. Sukut eyler kalpler. Eller kalkar semalara. Yürekler anlatır Rabbine yalvarır yakarır. En büyük duası nedir bilir misiniz? Bir engelli annenin; "Rabbim benden önce evladımı al. Bana bir şey olur ise, kim benim şefkatim ile bakar? Öper koklar.
Yavrum derken yüreği titrer." Halbuki tüm annelerin tek duası vardır;"bizlere evlat acısı yaşatma" Kullar bu dünyaya ebedî bir saadeti kazanma hedefiyle gönderilmiştir. İmtihan yeri olması itibariyle bu dünyada her şey, hikmet perdesi altında cereyan etmektedir. Bu âlemde acıyla tatlı, iyiyle kötü, hayırla şer iç içedir. Bu dünyada insanın sahip olduğu veya olamadığı her şey bir imtihan vesilesidir. Dünya da her kula farklı imtihanlar verilir Her insanın engeli farklıdır. Maddi ve ya manevi bir çok yaşam engelimiz vardır.
Bedensel engel, yaşantımızda hiç bir engel teşkil etmemelidir. Sokaklarımız da Toplu taşıma araçlarımız da Apartmanlarımızın giriş çıkış... Ve çalışma hayatlarımız da, engelleri kaldırarak yaşantılarımız kolaylaştırabilinir. Yarın bizlerde engelli olabiliriz. Hayattan öyle beklentileri vardı ki... Ünlü bir futbolcu olacaktı. Herkes o gözle bakıyordu. Genç yakışıklı üstelik tam bir karizma delikanlı idi. Sevdiği kız ile hayaller kuruyorlardı. Ve beklenmeyen bir kemik hastalığına yakalandı.
Günler hızla ilerlerken, o artık sandalye ye bağlı bir hayata başladı. İlk sevdiği, hayaller kurduğu terk etti. Çevresi ondan uzaklaştı. Hastalığına mı? Yoksa dostlarının vefasızlığına mı? İsyan etmeliydi. Hayat ile barışık deli dolu iken, şimdi her şeye küsmüştü. İstekleri değişmişti. Bir elektrikli sandalyesi olsa, rahatlıkla dışarıda dolaşabilirdi. Hatta üniversitesini bitirebilirdi.
Çok uzaklardan sesini bir ablası duydu. Delikanlı bir gün o yardım sever ablasına "benim idolüm oldun. Hayata küsmüşken sen bana insanlara yardım elini uzatmanın büyüklüğünü ve yaşamın ne kadar değerli olduğunu hatırlattın. Ben de okulumu bitireceğim. Ve İnsanlara faydalı olacağım."
Bir birlerini hiç görmeden sevdiler. Dertleşecek bir dost hatta "Kanka" oldular. Aralarına yollar bile engel olamadı. Son sözü Peygamber Efendimiz ile noktalayalım; "Allah sizin suretlerinize ve servetlerinize bakmaz. Fakat kalplerinize (iman veya inkâr hâlinize) ve amellerinize bakar" -Müslim, Birr,32-
Yeter ki yüreklerimizde engel olmasın, diğer engeller aşılır…
