Lütfen bekleyin.. Lütfen bekleyin..
Yeni miladi yılbaşı yaklaşıyor. Sözde Hz. İsa (as) bu günde doğduğuna inanılıyor. Ancak bu konuda da büyük ihtilaf içerisindedirler. Ama elbirliğiyle bu günde her türlü kötülüğü, gayrı meşru davranışı sergilemekten geri durmuyorlar. Bir peygamberin doğum gününde, O aziz peygamberin getirmiş olduğu tevhid davasına, ne kadar ters hareket varsa büyük bir zillet içerisinde yapmaktadırlar.
Gönderilmiş bütün peygamberlerin amacı, toplumların hayatında çirkin olarak yerleşmiş ve yaygınlaşmış, içki, kumar, fuhuş ve her türlü gayrı insanı davranışları ortadan kaldırmak ve her kesin bu tür günahlardan uzak durması için nasihatlerde bulunup, gerektiğinde cezalar uygulamak olmuştur.
Böyle olduğu halde İsa (as) gibi bir İslam Peygamberinin doğumu vesile edilerek, haram kılınmış bu fiilleri, bu insanın fıtratına ters davranışları, insanı ve bütün toplumu ifsada götürecek ahlaksızlığı bu günde olabildiğince yaygınlaştırmaktadırlar. Bu günde günahlar özendirilmekte ve adeta herkesin katılımını sağlamak için reklam ve propagandası yapılmakta ve bu melanetler için resmi tatil ilan edilerek, İsa (as)’a yapılabilecek en büyük hakaret sergilenmektedir.
Bir Hıristiyan âdeti olarak uygulanan bu gündeki kutlamalar, Hıristiyan âlemi için bir yere kadar anlaşılabilir. İsa (as)’ın getirmiş olduğu dini tahrif (değiştirmek) edecek kadar alçalan bir topluluğun, Onun doğum gününde haram yiyecek ve içecekleri tüketmesi, fuhuş ve ahlaksızlık sergilemesi, toplumsal çöküşün bir göstergesi olan kumarın alenileştirilmesi bu bedbaht batı tolumu için normal görülebilir.
Peki, Müslüman toplulukların, bu Hıristiyan âdetini kabullenip büyük bir istekle yerine getirmelerine ne demeli? Küfür toplumunun âdetini taklit etmenin zilleti bir tarafa, bu gün ve gecede ortaya konulan melanetlerin tamamının İslam dinine göre haram kılınmış olması, Müslüman olduğunu gördüğümüz zavallıların büyük bir ahmaklıkla bu âdeti yapıyor olmaları tam da ibretlik bir vakadır.
İçkinin, kumar oynamanın ve zinanın kanunen serbest olduğu bir İslam ülkesinde yaşıyoruz. İçki reklamlarının rahatlıkla yapıldığı ve özendirildiği hatta sigara içmenin sansürlendiği film sahnelerinde, içki içme sahnelerinin ise normal görüldüğü bir yozlaşma dönemindeyiz. Zinanın ve ahlaksızlığın yaygınlaştırmak için her yolun denendiği ve ahlaki çöküşün adeta toplumun bütün kesimlerini sarması noktasında bütün basın yayın ve iletişim araçlarının seferber edildiğini görmekteyiz.
Hele kumarın devlet eliyle memleketin en ücra köşesine varıncaya kadar yaygınlaştırılması ve reklam ve propagandasının resmi devlet eliyle yapılması, ayrıca üzerinde düşünülmesi gereken başkaca dehşet ‘bir ibreti âlem’ durumdur. Devletin çok az kurumunun başında ‘Milli’ kelimesi vardır. Milli Eğitim, Milli Savunma ve Milli İstihbarat gibi. Ancak devlet kumarı o kadar değerli ve hayati görmektedir ki, Piyango/kumar’ın başına ‘milli’ kelimesini getirerek, Milli Piyango ile adeta bütün vatandaşlarını kumarbaz yapmak istemektedir.
Noel (Papaz Nikolas) kutlamaları bir Hıristiyan âdetidir. Hıristiyanların bu adetlerini kendi tahrif olmuş inançları çerçevesinde yapmaları, insan fıtratına ters olmasına karşılık uygulaya gelmektedirler. Onların bir Peygamberin doğum gününde her türlü haramı işlemeleri tevhide ve hakikate olan düşmanlıklarındandır. Maddiyata dayalı batı toplumunun, manevi bir şahsiyet olan İsa (as)’ı bu derece itibarsızlaştırmaları ve inanç dünyalarında çıkarıp atmaları ferdiyetçiliklerini ve nefsanî duygularını ne kadar da ilah edindikleri görülmektedir.
Bu Hıristiyan âdetinin bilerek ve isteyerek İslam âlemine taşınmasının bir proje olduğunu bilmekte fayda vardır. Köksüz batı toplumunun her türlü çirkinliğini ve insan dışılığını buralara taşınması ve büyük meblağlı masraflarla projelendirilmesi ve bu ifsat paralarının da yine Müslümanlardan tahsil edilmesi ise bizim açımızdan ise tamda ‘klinik bir vakadır.’
Müslümanların sırtından, Müslümanlara her türlü hakaret ve saldırıyı projelendirip uygulamaya koyanları hala görmememiz, onların aslında İslam’a olan düşmanlıklarını fark etmememiz ise basiret körlüğümüzün en büyük kanıtıdır. Oysa Müslüman’ın bütün yaşantısı Müslüman’ca olması gerektiği gibi, adet ve geleneklerinin, yiyecek ve içeceklerin, oyun ve eğlencelerinin de Müslüman’ca olası gerekir.
Geleneklerimiz inancımızdan beslenmelidir. Kültür ve değerlerimiz dinimizin direktifleri doğrultusunda gelişip büyümelidir. Oyun ve eğlencelerimiz de İslami şahsiyetimizi, toplumsal olgunluğumuzu ve örnek onur ve erdemimizi yansıtmalıdır. Bütün bu güzellikler insanın inancını yaşayıp yaşamadığının aynasıdır.
