Lütfen bekleyin.. Lütfen bekleyin..
Konuşmak bir sanattır. Konuşmak kendini ifade edebilme ve kişiliğini karşındaki insana göstermektir.
Herkes konuşuyor. Ve herkes de dinler gibi yapıyordu. Ama yol belirlenmiş, herkes kafasının dikine gidiyordu.
Toplumun içine girince, insanları seyretmekten artık yorulmuş bir yürek taşımaktayım.
Kendini bilmeden anlatılmaya çalışılan cümleler bile yorulmuş. Belki de kelimeler utanıyordur."nasıl beni sarf edebiliyorsun."diye iç çekerek." söyleniyordur, döküldükleri dudaklardan... Yaradan iki kulak, bir ağız vermiş. İki kere dinle bir kere konuş diye. Aman laf olsun torba dolsun, muhabbetleri almış başını gitmiş.
Tutabilene aşkolsun. Toplumun bu hallere gelmesine neler sebebiyet vermekte? Boş zamanlarını televizyon karşısında Geçiren ya da kahvehane köşelerinde oturarak vakit öldüren bir ferd haline geldik. İnsanlara TV programlarında empoze edilmeye çalışılan nedir? Az biraz mantıkla seyrederseniz, çözümü kolaylıkla bulursunuz. İnsanları birbirine düşman etme.
Sapıklığa doğru yol aldırma. Henüz ilkokul çağlarında aşk-meşk konularını işleyerek, bilinç altına ahlaksızlığı yerleştirmek. "Aman seyretsin çizgi film ne olacak" bende kafa dinleyeyim... diye mahzunca düşünen böyle zihinler... İlerleyen yaşında evlatları ile mücadele edemeyince "ben nerede yanlış yaptım" kelimeleri beyninde dolaşır durur. Kişi arkadaşının fikrinde yol alır. Ne demiş atalarımız "bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu anlatayım. "Bilinçsiz bir şekilde seyrettiğimiz diziler, çay saati adı altındaki muhabbet anlarımızın Ana teması halini almış ise... Vay halimize! Birde toplumumuzda "taraf olma" diye bir algı var ki... Anlamış değilim.
Nerdensin? Kimlerdensin? Solcu musun? Sağcı mı? Doğudan mı batıdan mı? İnsanın kimliğine takı takmak zorunda olan bir toplum, nasıl fikirlere saygı duyabilir ki… İki kişinin konuşmalarına kulak misafiri Olmak zorunda kaldım. Maalesef yüreğim acıdı... Belli ki birbirlerini seven iki arkadaş. Biri illaki diğer arkadaşının bir "taraf "olmasını arzu ediyor.
Diğeri ise tarafsızlığın daha iyi görebilme Ve insanları anlayabilme adına doğruluğunu anlatmaya çalışıyor.(çok ta mantıklı.) Birden arkadaşı sinirle "tarafsız insan, Namusuzdur..." diye bilmem birinin lafını zikrediyor. Kulaklarıma inanamadım… Bu nasıl bir kelimedir…? Taraf olmak nedir? Gözün ve kulağın kapalı her duyduğuna sorgusuzca inanmak ve uygulamak mı? Peki, Yaradan neden akıl verdi? Aklımız ile doğru yolu bulmak için olmasın!!! Her topluluğun yanlışı-doğrusu olur. "Ananız babanızın hakkında dahi olsa doğru şahitlik edin" buyurur Yaradan. Eee ne olacak şimdi… Yaradan böyle buyuruyor. Toplum yok taraf olmalısın diyor.
Akıl, mantık, iman çerçevesi içinde kararlarlarımızı verebilmeliyiz. Ve konuşurken kelimelerimizi özenle seçmeliyiz ki, karşımızdaki topluluk ya da bireyi üzüp kötü hal almasına sebebiyet vermeyelim. Peygamber Efendimiz (sav); "Ana babalarınıza küfretmeyin." buyurdu. "Ya Resulullah;" kim ana babasına küfreder?" Efendimiz;"Eğer karşındakinin ailesine küfredersen, o da sana küfreder. O zaman sen küfretmiş gibi olursun." Söylenecek kelimeler bizi üzecek sinirlendirecek ise mutlaka konuştuğumuz toplumlar da aynısını yapar. Eğitim şart… Ama okul hayatından bahsetmiyorum. Aile ve toplum hayatındaki, yaşam okulundaki eğitimden kastım.
Ektiklerimizi biçeceğiz. Belki biz ekinlerimizin karşılığını, alamadan ayrılacağız dünyadan. Unutmayalım ki, torunlarımızın hasat edeceği bir gelecek için doğru yaşamalıyız.
Gelecek nesillerimize, imanlı, ahlaklı, hoşgörülü, birbirlerimizin fikirlerine ve yaşamlarına saygı duyabilen Bir yaşam miras bırakalım... Renklerimiz, Dillerimiz ve inançlarımız farklı da olsa hepimizi Yaradan tek varlık "Allah Celle"dir. "Yaradandan ötürü ,yaradılanı sevmek" Nefes alabilen her canlıya anlayamasak ta saygı duyabilmek…İnsanlığın ilk yaşam kuralıdır... Saygı ve sonsuz sevgilerimle değerli okurlarım…
